Julie Seynaeve

 

​

Niet geheel onlogisch kwam ik met een ander wereldbeeld terug uit deze ervaring. Ik wou nog meer begrijpen over conflict, maatschappelijke problematiek, en de impact op mensen, en ik wou vooral oplossingen vinden en deze helpen creëren. Ik werd toen master in politieke wetenschappen (2008) en master in mensenrechten en democratisatie (2009) en startte ondertussen ook een project in Nepal op waar velen mee hun schouders hebben onder gezet (zoveel dank aan deze mensen!!). Ik werkte 10 jaar in het domein van mensenrechten en ontwikkelingssamenwerking (Human Rights Watch, SOS Children's Villages International, EU Delegation at United Nations, Fracarita Belgium/International) en werd hierbij opnieuw in de problematiek van voornamelijk (post-)conflict landen (onder andere Kosovo, DRC, Burundi, Rwanda, Tanzania) ondergedompeld, vooral op het domein van geestelijke gezondheidszorg.

​

Achteraf gezien, was de rode draad doorheen mijn opleidingen en professionele activiteiten steeds het op zoek gaan naar implementeerbare antwoorden om het menselijk lijden te verminderen, op individueel niveau evenals maatschappelijk niveau.  Ik wou hier tot het uiterste voor gaan, gedreven door een soort verbondenheidsgevoel. Deze zoektocht en dit pad heeft mij ontzettend veel bijgebracht.

 

Tegelijk denk ik een paar dingen begrepen te hebben:

(1) iemands intern wereldbeeld bepaalt hoe gelukkig hij in het leven kan staan,

(2) of overtuigingen en emoties die verband houden met angst, of overtuigingen en emoties die verband houden met liefde, zijn de ultieme onbewuste onderliggende motiverende factoren bij alles wat iemand continu denkt, zegt en doet,

(alle emoties liggen op het spectrum angst-liefde)

(3) iemands vermogen tot zelfliefde bepaalt of hij voornamelijk in een stroom van positief gevoel of negatief gevoel verkeert, 

(4) de bereidheid om emoties te voelen (en daarmee de capaciteit om in het moment te leven), is DE sleutel voor een betekenisvol leven, voorbij het leven op automatische piloot. 

Maar... de mate waarin je emotie kan toelaten, is direct afhankelijk van (1), (2) en (3). 

(5) Vorige drie zaken (1), (2) en (3) hebben dezelfde wortel en vinden hun oorsprong voornamelijk in het niveau van trauma en programmering in de kindertijd.

​

Redeneringen zoals deze (en nog véle andere :) ) zorgden ervoor dat ik mij van de meer structurele antwoorden op lijden richtte op de interne mens als antwoord; op wat hij intern ervaart, op wat hij gelooft, en op bewustzijn. Duurzame externe verandering kan niet slagen zonder interne verandering. Doorheen de jaren ben ik dan ook gefascineerd geraakt door hoe het emotioneel en fysiek welzijn van mensen met elkaar verbonden zijn en hoe emoties, gedachten en bewustzijn, een cruciale en bepalende rol in ons leven spelen. Toch hebben de meesten van ons nooit echt mogen leren hoe emoties, gedachten, het onbewuste... precies werken en kan het levensveranderend zijn om hier inzicht in te verkrijgen en er bewust mee te leren omgaan. Door dit bij mijzelf toe te passen, kwam ik terecht bij -onder andere- massagetherapie en traumatherapie. Ik heb zelf ondervonden wat een positief verschil dit kan maken in het leven, en dat verandering mogelijk en haalbaar is. Ik wil dit nu ook graag en met veel passie aan anderen doorgeven. 

​

Daarvoor deed ik deze bijkomende opleidingen:

2016:   Trauma Recovery Training UK

2017:   Massagetherapie; Mindfulness (8-weken training) 

2018:   Sportmassage, Hotstone massage; Kundalini Reiki 3 levels 

2019:   Neuro-Emotionele Integratietherapie; Usui Reiki 1 & 2

2020:   Ayurvedische massage; Verbindende Communicatie met kinderen; Reiki Healing

2021:  Trauma, Attachment & Resilience Summit (Quantum Way); Trauma-informed parenting support: parenting with the nervous system in mind; Evolving Consciousness I 

2022: Compassionate Inquiry Professional Training 2021-2022 (Dr. Gabor Maté), Evolving Consciousness II (Academy of Self-Mastery), Trauma Skills training: On the Spot (Dr. Ybe Casteleyn)

​